Podróże LosWiaheros – blog podróżniczy Blog podróżniczo – przygodowy dla ludzi aktywnych i ciekawych świata, kultur i pięknej natury |Podróżuj. Odkrywaj. Inspiruj.
Z Quito pojechalismy na poludnie w strone miejscowosci Riobamba, ale wczesniej maryl mi sie przystanek pod pieknym Wulkanem Cotopaxi. Elizie tak srednio sie ten pomysl podobal, ale baraniascie sie uparlem no i wysiedlismy z autonusu w polowie drogi…
…wysiedlismy, gdyz nasz autobus jechal dokladnie do Riobamby, czyli naszej docelowej na dzis miejscowosci. Wysiedlismy przy poludniowym wejsciu do Parque Nacional de Cotopaxi, choc nie o to dokladnie mi chodzilo, bo najlepszy widok byl okolo 3 kilomotry wczesniej. Oczywiscie kierowca uparcie nie chcial mi sie zatrzymac. Dlaczego? Bo policja go ukarze mandatem – policja, ktora tutaj nic nie robi! Krew by ja zalala… jedna wielka korupcja. Nie wazne.
Wyladowalismy sie z autobusu i napadli nas od razu jacus Ekwadorczycy, ze nas podwioza, za 20 usd. Odburknalem tylko, zeby nas nie denerwowali. Podeszlismy kilkaset metrow wyzej, na parking. Zostawilismy bagaze i zaczalem sie wracac, do miejsca, w ktorym chcielismy wysiasc. Eliza sobie darowala. Powiedziala, ze jej zdjecia wystarcza. No wiec poszedlem sam wzdluz Panamericany. Widok byl obledny. Ogromny na prawie 6 tys metrow wulkan, od gory pieknie osniezony z zaznaczona wyraznie granica wiecznego sniegu. Fotki niestety tego nie oddaja. Przynajmniej tym aparatem, bo to nie szeroki kat. No trudno…
Wrocilem do Elizy i trzeba bylo jakos wykombinowac transport do Riobamby, a ze mi sie zachcialo wysiadac z autobusu, to i ja musialem zlapac stopa. No i lapalem i lapalem i lapalem i w koncu sie cos zatrzymalo, ale nie do Riobamby. Dojechalismy 18 km do pierwszej wiekszej miejscowosci, gdzie wsiedlismy w drugi autobus. Stamtad w koncu udalo sie zlapac autobus do Riobamby. W efekcie koncowym w Riobambibie bylismy kolo 22. Pozno, jak na warunki poludniowo-amerykanskie, ale co poczac. Znalezlismy nocleg i poszlismy spac.
Nastepnego dnia zwiedzilismy Riobambe, kupilismy biley na pociag – niestety nie do konca trasy, bo tory zasypane przez trzesienie ziemii, o ktorym Wam pisalem z Cuenca. Nie zobaczylismy wiec slynnego Nariz del Diablo, ale za to bylo duzo wiecej przezyc i przygod z Gringos w roli glownej. O tym jednak w nastepnej odslonie, co by nie bylo za duzo wrazen na raz. A dzialo sie…. z wykolejonym pociagiem wlacznie :/
