Amerykański dolar

Chiny to piękny kraj posiadający ogromny potencjał turystyczny, który coraz lepiej jest wykorzystywany przez tamtejsze władze. Z roku na rok do Chin przyjeżdża coraz więcej „białych” turystów, którzy zostawiają w Państwie Środka „twardą gotówkę”. Jest to jednak kraj wielkich kontrastów. Około 40 milionów żyjących tam ludzi, co stanowi 3% populacji Chin, pławi się w luksusie i jeździ najnowocześniejszymi modelami samochodów – większość jednak, ledwo wiąże koniec z końcem i nie ma pojęcia o tym, co dzieje się poza granicami ich kraju. Baa, myślę, że poza Chinami nie ma nic.

Po około 5 godzinach jazdy pociągiem na trasie Luoyang – Chengdu (28 godzin jazdy) do wagonu, w którym jechałem wsiadł pewien młody Chińczyk. Od razu jak mnie zobaczył zaczął mi się uważnie przyglądać, co wręcz mnie trochę zaczęło zastanawiać. Po kilkunastu minutach podszedł i zapytał, czy mógłby chwilę ze mną porozmawiać, bo chciałby poćwiczyć język angielski. Oczywiście zgodziłem się na to, gdyż już wcześniej zauważyłem, że szczególnie młodzi Chińczycy, głównie studenci wręcz pragną, choć na chwilę porozmawiać z jakimś „białym”. Oni są głodni kontaktu z „nami” i pytają o wszystko, co im przyjdzie do głowy. Ów chłopak, jak się później okazało był studentem ekonomii na uniwersytecie w Hebei i jechał do swojej ciotki do Xi’an.

Po około 5 godzinach rozmowy, jak już zdążyliśmy się trochę zaprzyjaźnić zapytał mnie, czy może mnie o coś poprosić. Oczywiście nie odmówiłem mu. Dość nieśmiało powiedział, że pewnie mam dolary amerykańskie. Odpowiedź była twierdząca. On dalej mówił: „Bo wiesz, ja studiuje ekonomię i o dolarach uczę się z książek. Tam też widziałem po raz pierwszy, jak on wygląda, ale nigdy nie mogłem zobaczyć go „na żywo” i go dotknąć. Czy mógłbyś mi pokazać jakiegoś dolara?” W tym momencie po prostu mnie zamurowało, po chwili sięgnąłem do kieszeni, gdzie miałem „drobne” dolary i akurat wyciągnąłem banknot o nominale jednego dolara. On wziął go do ręki i przez około 2 minuty przyglądał mu się, jak czemuś niezwykłemu. Jakby to było coś magicznego, mistycznego. Z wielkim namaszczeniem oglądał go z każdej strony. Po dłuższej chwili pomyślałem, że mogę mu go dać. W końcu dla mnie to tylko jeden dolar, a dla niego to coś niezwykłego. Powiedziałem mu to, a on w pierwszym momencie mocno mnie uścisnął, potem jednak szybko wyciągnął jakoś książkę z plecaka i miedzy jej kartki wsunął, oglądając się po ludziach, rozprostowany banknot. Uzmysłowiłem sobie, że w sumie to on może mieć przeze mnie jakieś problemy. Że może Chińczycy nie mogą mieć „twardej waluty”? Jednak chyba nic mu się nie stało, bo nawet wczoraj dostałem od niego e-mail’a ze zdjęciami rodziny, więc jak widać jest cały i zdrów.

Tera w ciepłym mieszkaniu, przed komputerem tak sobie myślę – jeden amerykański dolar. Nie przyszłoby mi do głowy, że on może tak dużo znaczyć dla człowieka. W sumie dla niego to pewnie symbol wolności i niepodległości, której mu brakuje. Szczególnie Ci młodzi, studiujący i uczący się języków obcych Chińczycy są spragnieni kontaktu z zachodem. Dopiero po przeżyciu sytuacji, którą wyżej opisałem dochodzi do człowieka, jak bardzo nie docenia tego, co mamy, a o co walczyli nasi dziadkowie czy rodzice… I niech ktoś powie, że podróże nie kształcą!