RPA na dziko, czyli jak spełnić swoje marzenie i zobaczyć Afrykę

Afryka, ciągle odkładany na później kontynent, w końcu stał się realnym celem podróży. Od dawna wiedzieliśmy, że jeśli lubimy przestrzeń, przygodę i przyrodę, to będziemy mogli znaleźć je właśnie w Afryce! Jako miejsce startu wybraliśmy Johannesburg w RPA, skąd zaczęliśmy poznawać ten nowy dla nas kontynent.

Sobotniej nocy przed wylotem nie zmrużyłem nawet oka, bo za wiele spraw było do zamknięcia przed wylotem na zimę z Polski. Kilka minut po 6 rano w niedzielę wylot z Krakowa liniami KLM do Amsterdamu i szybka przesiadka bez dłuższego czekania na lotnisku Schipol sprawiły, że już po 16 godzinach od wylotu z Polski byliśmy w stolicy Republiki Południowej Afryki. Na pokładzie niezawodny Heineken, który wprawiał w senny nastrój i pozwolił odbyć tę podróż bez poczucia znudzenia i zmęczenia. Tak, jestem zdecydowanie osobą, która jest w stanie spać w każdych warunkach, jeśli tylko jestem zmęczony :D

TEN WPIS ZAWIERA MEGA KONKURS, w którym możesz wygrać bilety marzeń i polecieć w dowolne miejsce na świecie z siatki połączeń KLM – szczegóły na dole wpisu.

Johannesburg nocą

RPA przywitało nas niemałym zamieszaniem na lotnisku, bo miejscowi taksówkarze z dbałością godną strażnika teksasu odpędzili mojego zamówionego Ubera (tak, tutaj też się nie lubią między sobą :D ). Skazani więc na lotniskową taksówkę, daliśmy się porwać afrykańskiemu chaosowi drogowemu, który nawet późnym wieczorem od razu dał się we znaki. Od razu też przekonałem się, że Joburg, jak go w skrócie nazywają mieszkańcy, cieszy się faktycznie złą reputacją, szczególnie po zmroku. Po 15 minutowym kursie dojechaliśmy do zarezerwowanego AirBNB (swoją drogą bardzo polecam na pierwszą noc po przylocie, bo blisko lotniska i świetne warunki!). Gdy walczyliśmy z kodem do bramy, który miał nam umożliwić wejście na posesję, taksówkarz nie odjechał do momentu aż bezpiecznie schowaliśmy się za bramą. To są małe rzeczy, ale wprawne oko od razu wyłapie takie niuanse – Johannesburg by night – nie polecam :)

 

Samochód marzeń

Pierwszy dzień po przylocie to dzień, na który czekałem od ładnych kilku lat – odebranie prawie nowiutkiej Toyoty Hilux 2.4D z namiotem kempingowym na dachu. Samochód, o którym marzyłem od pierwszego pobytu w Australii w 2010 roku. Wtedy kupiliśmy na własność starego 4Runnera, którym zrobiliśmy ponad 40 tys. km po australisjkim Outbacku, ale tak naprawdę zawsze chciałem mieć Hiluxa! Zapłaciliśmy za wynajem tego samochodu jak za zboże i nie pytajcie nawet ile, bo nie zdradzę tej kwoty. Ciągle nie przechodzi mi to przez gardło w mowie, a co dopiero w formie pisanej. ALE, ALE, od czego są marzenia?

Postanowiliśmy z Alicją w Afryce zrobić wszystko na odwrót niż do tej pory – nie oszczędzać, nie liczyć grosza tylko cieszyć się przestrzenią i przyrodą, która czeka na nas na tym kontynencie. Tyraliśmy na ten wyjazd przez cały rok, miejscami było bardzo ciężko, bo zleceń dronowych mieliśmy w tym roku aż za dużo, ale udało się odłożyć na tyle dużo pieniędzy, aby do Afryki pojechać na bogato. Afryka zaś, jako najbiedniejszy kontynent, uznawana jest za najdroższy do podróżowania i dziś, po tygodniu w RPA trudno mi się z tą tezą nie zgodzić.

 

Pierwsze błoto

Męczyłem się w mieście tym Hiluxem, bo nie wiedzieć czemu co skrzyżowanie, to znak STOP, w dodatku miejscowi przejeżdzają te skrzyżowania w specyficzny sposób – na zakładkę. Niby masz pierwszeństwo na skrzyżowaniu, a czekasz aż przyjdzie twoja kolej na wjechanie na nie. Można by przyjąć, że to jest bardzo praktyczne podejście, bo wszyscy czekają tyle samo na skrzyżowaniu, ale trudno to obczaić przez pierwsze kilkanaście kilometrów i muszę przyznać, że byłem mocno skonfudowany, gdy na mnie trąbili, żebym jechał, a ja czekałem, bo przecież po mojej lewej ciągle inne samochody czekają. Dziś już nawet wiem, że te znaki STOP to są takie umowne, wjeżdża się na nie na dwójce i tylko markuje zatrzymanie… podoba mi się! :D

Najbardziej jednak czekałem na zjechanie z asfaltu! Nie po to przecież wynajmuje się takiego smoka w wersji 4×4, żeby jeździć tym po asfalcie. Gdy tylko wyjechaliśmy z miasta rozpętała się burza, zaczął padać mocny deszcz, a rdzawo-czerwone drogi bite, szybko wypełniły się wodą. Pierwszy plusk błota na maskę i przednią szybę – nie muszę mówić ile to frajdy dla dużego chłopca!!! Cieszyłem się jak dziecko, choć najlepsze i tak było przed nami.

 

Droga na wschód

Kilka godzin jazdy, które dzieliło nas od najsłynniejszego Parku Narodowego Afryki Południowej, zaprojektowaliśmy tak, aby było zarówno dziko jak i widokowo. Pojawiły się na horyzoncie piękne góry z Przełęczą Long Tom oraz pięknym wodospadem Mac Mac w Górach Smoczych. Pojawiło się też jeszcze więcej błota, bo postanowiliśmy skrócić sobie drogę i przejechać przez tereny farmerskie, a nie głowną drogą asfaltową! Mimo, że starałem się znaleźć teren w którym nasz nowiutki Hilux sobie z przejazdem nie poradzi, to nie udało mi się to do tej pory. Ta fura ma tyle pary pod maską, że najchętniej zabrałbym ją od razu do Australii na słynną trasę off-roadową Old Telegraf Truck, gdzie bez wyciągarki ciężko sobie poradzić :D

 

Afryka dzika

Zastanawiałem się długo, czy uda nam się taką Afrykę jeszcze zobaczyć. Wszyscy mówili, że asfaltu jest coraz więcej, że dzikości w RPA raczej szukać nie powinniśmy, bo to kraj bardzo cywilizowany. A jednak, definicja dzikości jest inna dla każdego. Dla nas dzikość to też afrykańskie zwierzęta, które w nieskrępowany sposób poruszają się po ogromnym terenie Parku Narodowego Krugera znajdującego się w płn-zachodniej części kraju, tuż pod granicą z Mozambikiem. Krugera pamiętam z filmów przyrodniczych, które jako mały brzdąc oglądałem w TV, z bezwzględnie niezastąpionym komentarzem Krystyny Czubówny. Ten Park Narodowy to było moje pierwsze miejsce do odwiedzenia, gdy w sierpniu na skrzynce mailowej były już potwierdzone przez KLM bilety lotnicze do RPA.

Oczywiście PN Krugera ze względu na swoją historię i mnogość dzikich zwierząt jest bardzo popularnym miejscem nie tylko dla turystów przyjeżdżających na afrykańskie safari, ale też dla samych mieszkańców RPA. Można spotkać tutaj sporo wycieczek zorganizowanych krążących po parku ciężarówkami lub Hiluxami w wersji pickup, gdzie na pace siedzą pod daszkiem turyści. Można jednak też na bramie wjazdowej do parku zadeklarować tzw. selfdrive, czyli jeżdżenie po parku swoim samochodem z pełną niezależnością, gdzie i kiedy chcemy się zatrzymać i na jak długo – tę opcję wybraliśmy i my.

Już po przejechaniu kilku kilometrów od bramy, zobaczyliśmy pierwsze antylopy, słonie i zebry. Zatrzymywaliśmy się co rusz i robiliśmy na każdym postoju dziesiątki zdjęć, bo czuliśmy z jednej strony ogromne podniecenie, z drugiej radość, że spełniamy swoje ogromne marzenie – widzimy te słynne afrykańskie zwierzęta nie w zoo, a w naturze. Biegają sobie na wolności, są chronione przed kłusownikami i wręcz traktowane jak żywe złoto.

Na kempingu Shingwedzi, na którym jedliśmy lunch, jest taras widokowy z widokiem na rzekę. Można stanąć sobie przy barierce i z odległości kilkudziesięciu metrów podziwiać taplające się w wodzie słonie, ale też hipopotamy, które co rusz charakterystycznie pufają przez nosy! Tak sobie pomyślałem stojąc oparty o tę barierkę, że mało jest takich miejsc na ziemi, gdzie w ten sposób można podziwiać zwierzęta na wolności. To są żywe skarby, które przyciągają do Parku Narodowego Krugera setki tysięcy osób każdego roku. Nie wiem czy nawet nie cenniejsze niż wszystkie kruszce i diamenty, które w RPA wydobywają, bo zasoby kiedyś się skończą, a zwierzęta będą coraz bardziej drogocenne – z każdym rokiem przez kłusowników jest ich mniej, szczególnie w Zimbabwe czy Botswanie.

Więcej o Parku Narodowym Krugera napiszemy w kolejnym poście, bo on zasługuje na specjalne potraktowanie na blogu. Spędzone kilka dni pozwoliło nam poznać miejscówki, gdzie jakie zwierzęta często przychodzą, ale i tak największe marzenie przyszło na koniec – zobaczenie króla zwierząt. Lwa, a nawet trzy lwów, które polowały akurat na antylopy.

 

KONKURS – do wygrania bilet lotniczy linii KLM 

My właśnie spełniamy swoje afrykańskie marzenie. Od ponad tygodnia buszujemy samochodem terenowym po RPA. Wyjazd ten jest zorganizowany we współpracy z linią lotniczą KLM, która zechciała nas włączyć do swojej akcji Podróże Marzeń KLM. Finałem tej akcji jest konkurs, w którym to TY możesz wygrać bilet lotniczy w dowolne miejsce na Ziemi, do którego lata linia lotnicza KLM.

Powodzenia, a Wy powiedzcie, jaką granicę chcielibyście przekroczyć, jeśli nie byłoby żadnych ograniczeń w marzeniach? Dokąd chcielibyście polecieć na tym bilecie?