Wiesz, ale brniesz

Ile to już razy kupiliśmy w Chinach coś, co wyglądało na rzecz nam znajomą, a potem nadchodziło wielkie rozczarowanie? Wiele! Wygląda jednak na to, że niczego się nie nauczyliśmy i ciągle popełniamy ten sam błąd. Dlaczego?

Kiedyś za pośrednictwem pewnego portalu społecznoścowego dotarła do mnie taka złota myśl: „Nigdy nie popełniam tego samego błędu dwa razy, popełniam go jeszcze pięć lub sześć razy, żeby mieć pewność.” Uwielbiam to zdanie, bo już wiele razy usprawiedliwiło moje roztargnienie, bezmyślność, nieuwagę. Jest to widoczne zwłaszcza przy okazji zakupów i zwłaszcza w Chinach.

Jest tak: idę ulicą chińskiego miasta. Wszędzie makarony, ryże i tofu. Zapach ulicy, śmieci i taniego jedzenia stanowią mało przyjemną mieszankę. Nagle dochodzą znajome, miłe dla nosa zapachy: jakieś bułeczki, ciastka,drożdówki? Tak, tuż za rogiem jest mała piekarnia. Rozmaite wypieki uśmiechają się do mnie zza witryny. Wchodzę do środka. Wybór jest spory. Są buły na słodko, są też na słono. Jest nawet pizza na grubym cieście. Na pocietej w kostce kiełbasce widać nawet kilka gramów żółtego sera. Smakowita przekąska o wczesnym wieczorze!

Kupuję taką pizzę i spragniona znajomego smaku wgryzam się w pierwszy kawałek i… bleeeeee. Ohyda! A miało być tak pysznie… Okazuje się, że ciasto pizzowe jest słodkie, co w sumie pasuje do słodkiej też kiełbasy, a niezidentyfikowana żółta maź udaje żółty ser.

Ta lekcja mówi: nie kupuj wypieków w Chinach choćby nie wiem co, a jednak jeszcze kilka razy dałam się nabrać na ciastka – niespodziankę. Łakomstwo wzięło górę nad rozsądkiem i doświadczeniem, no i skończyło się skwaszoną miną.

Półki chińskich supermarketów pełne są produktów, które na pierwszy, a nawet drugi rzut oka wydają się znajome. Jak tu nie skusic się na paczkę suszonych śliwek, gdy kolejny dzień z rzędu dokucza zaparcie? Na opakowaniu widnieje wielka śliwka węgierka,  a w środku daje się wyczuć twarde, choć trochę małe owoce. Ryzyk fizyk – kupuję. Otwieram paczkę. W środku śliwki chyba jednak nie węgierki. Próbuję jedną i… bleeeeee. Śliwka naturalnie słodka, ale posolona!

Andrzej jako miłośnik nabiału, od zawsze kiedy pamiętam próbuje kupić w Chinach zwykłe mleko. Chyba jeszcze nigdy mu się nie udało, aby smak przypominał to co znamy z Polski. Mimo, że naklejki nie wskazują na to, że mleko jest o smaku gruszkowym lub brzoskiwniowym, to ciągle trafia na te wersje aromatyzowane, w dodatku słodkie jak lukier i rozwodnione do granic możliwości. Bez pomocy kogoś kto zna chiński, lub wie jak dokaładnie wygląda karton normalnego mleka, można tak eksperymentować do końca życia. W dodatku jeśli znajdzie się prawie idealne mleko w jednej prowincji Chin, to w następnej już nie jest ono dostępne i trzeba szukać od nowa.

To tylko takie trzy przykłady, ale tak naprawdę prawie codziennie napotykamy rzeczy, które z pozoru wyglądają, a nawet udają coś, co znamy z Europy, a okazują się czymś zupełnie innym. To co ma być słodkie jest słone i odwrotnie, to co ma być chrupiące jest gumowate i prawie nigdy zawartość nie zgadza się z rysunkiem na opakowaniu. Najgorsze jest to uczucie rozczarownia i myśl „znowu to zrobiłam, a przecież wiedziałam, że tak będzie”. Dlaczego jeszcze dajemy się na to nabrać? Kto mi to wyjaśni?