Ladyboys – akceptowani społecznie

Wczoraj w sejmie przepadł projekt ustawy o zalegalizowaniu związków, które w innych częściach świata ludzi nie dziwią. Przyznam, że podobny temat fascynuje mnie od kilku lat i przed pierwszym wyjazdem do Azji Południowo-Wschodniej, Tajlandia kojarzyła mi się bardziej z mężczyznami w kobiecych wdziankach, niż ze złocistymi plażami i tropikalnymi palmami. Temat homoseksualistów, a co dopiero transwestytów w Polsce jest tabu, tam zaś nikogo nie dziwi i jest na porządku dziennym. Nie jest jednak tak, że wszystkich „przerobionych” na kobiety mężczyzn, zawsze w społeczeństwie akceptują…

Ladyboys, bo o nich mowa, to w sporym uproszczeniu mężczyźni, którzy czują się emocjonalnie kobietami. Od dzieciństwa wielu z nich ubierało się bardziej kobieco – różowe fatałaszki, zamiast brudnych dżinsów, długie włosy elegancko upięte, zadbane paznokcie i przede wszystkim gesty. Patrząc na mężczyznę, który nie czuje się mężczyzną, na odległość można dostrzec, że coś tu nie gra. Chodzą inaczej, bardziej powabnie, z gracją poruszają rękoma, zmieniają głos, ale przede wszystkim całe swoje to bycie innym pokazują z pietyzmem. 

Tajowie, którzy chcą zmienić płeć długo oszczędzają pieniądze na operacje. Kosztują one sporo, ale jednak zabiegi w ostatnich latach stały się relatywnie tańsze i bardziej dostępne, niż jeszcze kilka lat temu. Podobno podniósł się też standard usług i Ladyboys są po prostu piękn(i)e. Przyznaję to szczerze i bez żenady – zadban(i)e Ladyboys są dla mnie bardziej sexy niż większość Tajek, a te przecież są urodziwe, a przynajmniej tak twierdzą Europejczycy.

Ci, którym udało się zmienić płeć przynajmniej częściowo, mówią głośno o szczęściu i spełnieniu swojego największego marzenia. Kuracja hormonalna za młodu, a później operacja twarzy, klatki piersiowej to pierwsze kroki do zmiany płci. Tylko najbardziej wytrwali i zdeterminowani decydują się na najdroższe operacje, całkowicie usuwając symbole męskości.

W Bankgkoku, Pattaya, na wyspie Phuket, czy w kilku innych mniejszych centrach turystycznych Tajlandii są organizowane specjalne Ladyboys Shows. Kabaretowe przedstawienia pozwalają turystom podziwiać ubranych w fantazyjne stroje laydyboys. Skomplikowane układy taneczne wykonują do hitów muzycznych z całego świata. Bardzo często robią sobie też jaja z turystów, jak na załączonym poniżej video.

W 2009 roku, po wielu próbach najpierw w Bangkoku, a w końcu na Phuket, udało mi się przekonać dwie największe gwiazdy jednego z tamtejszych kabaretów, aby udzieliły mi wywiadu. Gdy już przebiłem się przez ochronę, szefa marketingu i udało mi się usiąść z dziewczynami przy jednym stoliku, to nie mogłem przeskoczyć mentalnie jednej kwestii. Ciągle zwracałem się do nich w formie męskiej i za każdym razem na twarzach, w tym wypadku już dziewczyn pełną piersią (i nie tylko), pojawiał się uśmiech. Żartowały i mówiły, że to kwestia przyzwyczajenia i że my, turyści z Zachodu potrzebujemy sporo czasu, aby się przestawić. Nie będę tutaj zdradzał wszystkich szczegółów, o których rozmawialiśmy, bo to wymaga specjalnego potraktowania, ale powiem Wam tylko dwie rzeczy.

Zapytane o to, co było ich największą przeszkodą w drodze do operacji i spełnienia się, zgodnie odpowiedziały obie: „Piętnujące nas otoczenie, dyskryminacja w pracy i ciągłe zaczepki turystów, którzy nie mieli dla nas szacunku.”

Największe marzenie – odpowiedź też była taka sama w obu przypadkach: „Zarobić pieniądze, rzucić występy w kabarecie i założyć normalną rodzinę. Mieć dzieci i żyć w szczęściu.”

Wtedy zrozumiałem, że ladyboys chcą dokładnie takich samych rzeczy, jak wszyscy ludzie. Widzę pewną analogię między marzeniami ladyboys’ów i par homoseksualnych w Polsce. Po prostu chcą, żyć i chcą być szczęśliwi, tak jak każdy.

Nie chcę się za bardzo wdawać w narodową dyskusję i oceniać naszych posłów, którzy w piątek się nie popisali, ale na prawdę nie rozumiem dlaczego nie możemy dać innym żyć na takich samych warunkach, jak reszcie? Co to komu szkodzi, że dwie kobiety się pobiorą? Adopcja dzieci to kwestia mocno dyskusyjna i tutaj debata jest faktycznie potrzebna, ale dlaczego homoseksualistów piętnować i traktować jako gorszych? Bo co? Bo konstytucja zabrania? Świat się zmienia, ludzie powoli wyzwalają się ze stereotypowego myślenia, a konstytucja powinna dawać równe prawa wszystkim. Może czas ją unowocześnić?

Z drugiej jednak strony, argument, który dziś i wczoraj kilka razy słyszałem w radio i telewizji, że w krajach takich jak Tajlandia, Kambodża, Laos, czy Indonezja, a nawet Australia wszystkie związki są społecznie akceptowane, mogę od razu zdementować – nie do końca tak jest. Fakt, w Tajlandii uważa się ladyboys po prostu za trzecią płeć i mało kto robi z tego problem. Kłopoty jednak pojawiają się od strony administracyjno-prawnej, bo płci w papierach zmieniać nie można. Chłopak, który jest już dziewczyną, nadal posiada dokumenty jako mężczyzna. Dziewczyny z kabaretu skarżyły się m.in., że nie mogą wyjechać za granicę, bo w paszporcie widnieje (M – mężczyzna, male), a wyglądają jak kobiety.

Tam Ladyboys też muszą walczyć o marzenia, szczęście i ich spełnienie w życiu. Wielu z nich co prawda ma więcej szczęścia, bo mogą sobie pozwolić na operację, ale początki są trudne. Fakt, religia buddyjska jest bardziej tolerancyjna niż kościół katolicki, ale religia w tym wypadku to wg mnie to tylko wymówka i nie potrzebnie media do tematu ją wciągają. Polacy jeszcze nie dorośli do pewnych tematów, choć sam fakt, że sejm nad tym obradował jest już dla mnie dużym krokiem na przód.

Zmieniając na koniec temat na trochę bardziej luźny. W Tajlandii wypuszczono ostatnio reklamę sieci sklepów IKEA, w której widzimy w akcji Ladyboya. Reklama, jak reklama – jednych oburza, innych śmieszy, ale co ciekawe ludzie w Tajlandii są na tyle otwarci na ten temat, że sama reklamówka IKEI z Ladyboyem w akcji nikogo nie dziwi.