Od Żywiołów do Żywiołów, czyli historia kołem się toczy

Bardzo lubimy momenty w życiu, gdy coś się dopełnia, a jeszcze bardziej jeśli to COŚ jest pozytywne. W ostatnią niedzielę na Festiwalu Podróżników 3 Żywioły w Krakowie, historia zatoczyła pełne koło, a czekać nam przyszło na to aż 6 lat!

Zwykle, gdy ktoś pytał o nas lub naszą podróż, wspominaliśmy, że zaczęła się ona 1 lipca 2009 roku. Tylko najbliżsi znali całą historię, która tak naprawdę zaczęła się na Festiwalu 3 Żywioły, w piątkowy wieczór 14.03.2008 roku. Wtedy to wszedłem do sali kinowej, wybierając jedno z niewielu wolnych miejsc. Tak się akurat złożyło, że Alicja siedziała rząd wyżej – to wystarczyło, żeby zaiskrzyło. Trzy miesiące później wynajęliśmy razem mieszkanie w Krakowie, a początkiem wakacji postanowiliśmy, że za rok o tej porze będziemy już w drodze.

Nigdy nie spodziewałbym się, że będę potrafił przewrócić swoje poukładane życie o 180 stopni, ale widocznie tak miało się stać. Wyjechaliśmy, aby po czterech latach wrócić, ale ta podróż tak naprawdę skończyła się dopiero w zeszły weekend.

Tak, mamy sentyment do 3 Żywiołów, bo trudno go nie mieć. Podwójną radością była więc dla nas nominacja do nagrody Czwarty Żywioł za podróż roku i zaproszenie do niedzielnego występu przed żywiołową publicznością. Jasne, że o czterech latach w podróży opowiedzieć się nie da. Mogliśmy wybrać, jeden region lub po prostu skupić się na kilku, najważniejszych dla nas wątkach. Wybraliśmy to drugie.

Był więc Iran widziany z poziomu domu i warsztaty teatralne, które Alicja prowadziła w Marvdasht, bo w podróży czasem warto pomyśleć też o innych i dać im coś od siebie.

Było o przemycaniu nielegalnego materiału z rewolucji w Teheranie, bo odwiedzanie nowych krajów, to zwykle dla nas tylko przyjemność, ale życie ludzi „tam” jest zupełnie inne niż by nam się mogło wydawać i często nie jest bajką, na jaką wygląda. Była też Australia z jej bezkresem, gdzie kompletnie przewartościowaliśmy nasze priorytety życiowe i to co w podróży jest dla nas tak naprawdę ważne.

Dalej, w telegraficznym skrócie jachtostop i trochę żartów na temat angielskiego kapitana i jego humoru. W końcu przesiadka na rowery i możliwość obserwowania świata z zupełnie innej perspektywy niż do tej pory i przyjmowania go po prostu takim jakim jest – bez oceniania. Kradzież rowerów w Urumqi i waleczne poszukiwania, które mam nadzieję pokazały, że czasem cuda się zdarzają. No i opowieść o kameruńskim nauczycielu angielskiego, który wytłumaczył chińskiemu wojewodzie, że Polska to bardzo mały kraj i nasz MSZ troszczy się za granicą o każdego polskiego obywatela :P

Na koniec esencja z podróży, czyli Pamir – bezkres połączony z gościnnymi ludźmi oraz namiastka rowerowania przez afgański Wachan, czyli co przynosi podróżny los w zamian za wysiłek fizyczny, który czasem zaczyna wydawać się kompletnie bezcelowy. Więcej po prostu się nie zmieściło…

Emocji było bardzo dużo, bo bez dorabiania ideologii chcieliśmy tę podróż pokazać taką jaka była. Myśle, że się to udało, popłynęło kilka łeż, było trochę wzruszeń. Zaskoczenie przyszło na sam koniec. Pomiędzy przyjaciółmi z Krakowa i okolic oraz rodziną, którzy przybyli na nasz pokaz, pojawiła się też koleżanka Alicji, która przyjechała specjalnie aż z Czech!

Chwilkę po pokazie podeszła też do nas Pani Danusia, której nigdy wcześniej nie poznaliśmy. Dostaliśmy od niej dziwny prezent – tradycyjną słuchawkę telefoniczną, którą można podpiąć do smartfona. Pytając skąd taki pomysł, usłyszeliśmy:

– Żebyście dalej byli w tak dobrym kontakcie z tymi, którzy zostali w Polsce i żebyście dalej tak pięknie pokazywali nam świat na blogu, jak do tej pory to robiliście.

I jak my mamy zamknąć po takich słowach tego bloga? Tak, wkładaliśmy w niego w podróży sporo wysiłku, zastanawiając się nawet kilka razy po drodze, po co to w ogóle robimy… Na ten rok szykujemy dwa duże wyjazdy i chyba będziemy dalej wyciągać podróżne smaczki, tylko już w zmienionej formie…

Dziękujemy, że byliście!

PS: Fotorelacja z 11. Festiwalu 3 Żywioły dostępna do oglądnięcia na stronie festiwalu.