Uluru lub Ayers Rock - serce Australii

Uluru/Ayers Rock – Symbol Australii

Uluru to w mojej opinii symbol Australii. Ktoś może się kłócić, że jest nim Opera w Sydney, ale jakże się ma wiek opery w stosunku do „największego australijskiego kamienia”? Nie o wiek tu jednak tylko chodzi. Energia, to słowo klucz.

Jak frazesy zabrzmi pewnie to, że w tym kamieniu (Uluru) jest jakaś energia, magia lub po prostu jest on niesamowity. Sęk w tym, że tak faktycznie jest. Jednak zamiast samych ochów chciałbym poruszyć kwestie, o których mówi się mało w kontekście Uluru…

Uluru to symbol walki Aborygenów o swoje, o to co kiedyś zostało im zabrane – o ziemię, tradycje, zwyczaje. Sam fakt, że mają obecnie papier potwierdzający ich własność do tej ziemi, znaczy już bardzo dużo. Inna kwestia to fakt, że rząd jako kompromis postawił warunek dzierżawy na 99 lat. Sprytne?

Zwiedzając Park Narodowy, który obejmuje nie tylko Uluru (Ayers Rock), ale i zbiór podobnych „kamieni” o nazwie Olgas (Kata Tjuta), rzuca się dość mocno w oczy fakt, iż prosi się zwiedzających o respektowanie tego świętego dla Aborygenów miejsca. Prosi się lub grozi się, bo za zejście ze ścieżki w niektórych miejscach można dostać mandat nawet na kilkaset dolarów. To samo, gdy uwieczni się aparatem fotograficznym fragment Uluru, który jest szczególnie święty.

Olgas, czyli Kata Tjuta.
Olgas, czyli Kata Tjuta.

Wspinanie się na Uluru (wbrew różnym relacjom w Internecie) jest dalej możliwe, ale trasa jest otwierana tylko wtedy, gdy pogoda na to pozwala. Brane są pod uwagę liczne warunki pogodowe takie jak: temperatura, siła wiatru, zachmurzenie, opady deszczu etc. W mojej opinii jest to tak skonstruowane, aby każdego dnia można było dopasować inny czynnik, który zabrania wchodzenia na Uluru. Nie wiem tylko po co to jest, bo po prostu można by zabronić  wspinania się na Uluru i koniec.

Nie wiem też po co wchodzić na ten „kamyk”, jeśli jest on faktycznie dla kogoś święty? Mimo, iż tego ktoś może nie zrozumieć lub nie akceptować, powinien postawić się na miejscu Aborygenów i jeśli jest on np. polskim Chrześcijaninem wyobrazić sobie, że „jakiś czarny” przedziera się pod ołtarz w Częstochowie, gdzie wisi obraz Madonny i zaczyna go „macać” z każdej strony? Albo, gdy potencjalny zdobywca Uluru jest Muzułmaninem powinien wyobrazić sobie „białego niewiernego”, który w zabłoconych butach wchodzi do meczetu podczas piątkowych modłów i pod pachą niesie zawiniętą w papier pięknie pachnącą szynkę (ze świni). Widzicie problem?

Aborygeni wierzą, że wszystko (ludzie, zwierzęta, rośliny) co żyje na Ziemi jest ze sobą połączone, nawzajem na siebie wpływa i tworzy gigantyczną całość. My może byśmy to nazwali równowagą w przyrodzie lub „prawem bumerangu”, które mówi, że każda dobra lub zła rzecz, przez nas zrobiona, wróci do nas ze zwielokrotnioną siłą. Mówcie co chcecie, ale to w tym miejscu, u stóp Uluru, czuje się to dobitnie. Równowaga, harmonia, jedność z przyrodą jest tam zdecydowanie obecna.

Miesiące deszczów i pustynia zakwitła.
Miesiące deszczów i pustynia zakwitła.

Chodząc po małym centrum informacyjnym nieopodal Uluru, oglądam zbiory tłumaczące zwyczaje, zachowania, historię Aborygenów żyjących w tej okolicy od tysięcy lat. Nagle moją uwagę przykuwa pewna księga i kupa kamyków na ziemi. Bliżej przyglądając się tej księdze stwierdzam, ze to nic innego jak zbiór listów wysłanych przez ludzi do siedziby Parku Narodowego, którzy przepraszają, że zabrali/ukradli podczas swojej wizyty kamyczki/kamyki z okolic Uluru. Kamyki należące do Aborygenów z dużą dozą prawdopodobieństwa będące kiedyś jednolitą częścią Uluru.

Nic dziwnego by w tym nie było, zrozumieli swój błąd i je zwracają, ale… zdecydowana większość z nich pisze, że od momentu gdy „swoje skarby” przywieźli do domu, zaczęła ich prześladować fala nieszczęść, chorób i innych mniejszych lub większych tragedii. Tych listów są tam setki, pisane po angielsku, niemiecku, francusku, chińsku, hiszpańsku, nawet po polsku!. Najpierw myślałem, że to taki chwyt załogi Parku Narodowego, ale one wyglądają w 100% na prawdziwe.

W obszarze, gdzie znajduje się Uluru i Kata-Tjuta przecinają się linie energetyczne oplatające Planetę Ziemię. Tworzą one tzw. czakrę, w tym wypadku jest to czakra osobowości, co dość dobitnie tłumaczy mocne przywiązanie Aborygenów do tego miejsca. Tak silnie promieniujących miejsc na Ziemi jest tylko kilka. Region Uluru jest więc zdecydowanie wyjątkowym miejscem nie tylko dla Aborygenów.

Magia Uluru o wschodzie słońca.
Magia Uluru o wschodzie słońca.

Energia, która przepływa przez czakry przybiera formę czteroramiennego wiru lewoskrętnego w potężny sposób oddziałującego na wszystko, co żyje i znajduje się w okolicy. Dziwić się więc ludziom, którzy zabierając kamyczki z/spod Uluru dopadani byli przez falę nieszczęść i chorób? Energia, którą ze sobą przywieźli nie pasowała do nowej lokalizacji. Pasowała tylko do miejsca, skąd pochodziła…

 

Info praktyczne:
Bilet wstępu do Parku Narodowego kosztuje 25 AUD od osoby i jest ważny przez 3 dni. Wpisuje się na nim imię, nazwisko, numer rejestracyjny samochodu oraz rodzaj pojazdu (osobówka, 4×4, bus). Bilety kupuje się tylko i wyłącznie na bramce kontrolnej przy wjeździe do Parku Narodowego tuż za miejscowością Yulara i są sprawdzane dość dokładnie za każdym razem, gdy do parku wjeżdżamy.

Poruszanie się po parku wymaga posiadanie pojazdu, bo odległości od jednego puntu do drugiego, w których można coś zobaczyć to kilkanaście do kilkudziesięciu kilometrów.  Piesze poruszanie się po parku jest awykonalne, autostop też wg mnie całkowicie niemożliwy. Zostaje własny samochód (motor) lub wykupienie wycieczki w Alice Springs lub Yulara. Drogo, ale innego sensownego wyjścia nie ma, chyba że np. przyjechaliście do parku na rowerze, ale to należy do wyczynów heroicznych (ogromne dystanse w Australii) i trzeba to faktycznie kochać.

Poza samym oglądnięciem wschodu i zachodu słońca warto wybrać się na spacer wokół Uluru i np. na darmową wycieczkę z pracownikiem Parku, która startuje każdego dnia w wyznaczonych godzinach i miejscu. My poza spacerem wokół Uluru polecamy też zrobienie dużej pętli pośród kamyków Olgas – najlepsza pora to wczesne popołudnie (jest już trochę chłodniej, wycieczki kończą wtedy obiad i można delektować się tym zjawiskowym miejscem w samotności).

Spacer wokół Olgas to około 3 godziny ochów i achów! Widoki są piękne!
Spacer wokół Olgas to około 3 godziny ochów i achów! Widoki są piękne!

Spanie to największa zmora niskobudżetowców w tym miejscu, bo w Yulara, czyli miejscowości tuż przy Parku Narodowym jest koszmarnie drogo. Radzik jednak jakoś sobie trzeba i my każdego dnia wyjeżdżaliśmy około 12 km na wschód i spaliśmy na zajeździe przy drodze. Co prawda nie było tam tabliczki, że spać można, ale też nikt tego nie zabraniał. Można też odjechać od Yulara jakieś 35km i przespać się legalnie na tzw. rest area, gdzie są ławki, grill i zbiornik z wodą, no i tabliczka, że spać tam można. Dla nas to było jednak za daleko

Muchy podczas okresu letniego (australijskiego) to po prostu dramat. Nie są to setki, czy tysiące mucha, a miliony. Wchodzą wszędzie, do nosa, uszu, oka pod nogawki spodni. Chodzą po ustach, brwiach, szyi… wszędzie, gdzie drażni Cię najbardziej. Rady są dwie – siatka zakładana na głowę (radzimy kupić ją w Polsce lub Azji, bo taniej) oraz repelent, ale tylko jednej firmy. Bushmen jest produkowany w Australii dla potrzeb australijskiego rynku. Napis na etykiecie głosi: „heavy duty” a w działaniach niepożądanych jest np. po zastosowaniu na ręce zakaz dotykania telefonu komórkowego, bo odchodzi farba. Tak, jest silny, ale działa, niestety jest też dość drogi, ale bez tego nie będziecie mieć przyjemności z outbacku w środku australijskiego lata :)

W Yulara jest supermarket, warsztat samochodowy, stacja paliw, poczta, bank i zasięg komórkowy. Żyć nie umierać. Jest też tzw. visitors center, które naprawdę warto odwiedzić i poświęcić min. 2-3 godziny, bo jest świetnie zrobione i sporo można się dowiedzieć.

Jedna z wielu twarzy Uluru - późne popołudnie.
Jedna z wielu twarzy Uluru – późne popołudnie.

Główny dojazd do Uluru to asfaltówka odchodząca w Erldunda od Stuart Hgw, ale jeśli macie 4WD i nie padało ostatnio, to warto zrobić pętle przez West McDonnel Ranges i Kings Canyon – potrzebny permit. Jeśli ktoś chce jechać z Yulara do Zachodniej Australii to też jest to możliwe, ale znów potrzebne jest pozwolenie, o które aplikuje się w visitors center w Yulara. Otrzymuje się go zwykle następnego dnia i jest to raczej formalność chyba, że droga jest zamknięta z powodu pogody.

Prognoza pogody – dla tego regionu jak i Alice Springs nie ma sensu sprawdzać pogody z wyprzedzeniem większym niż 4 dni (fajny radar pogodowy), bo fronty zmieniają się bardzo szybko. Trzeba na bieżąco monitorować też status dróg (closed, impassable, 4wd/haevy duty, open), jeśli nie lubicie jeździć drogami asfaltowymi i gra Wam w duszy nutka przygody.

O autorze: Andrzej Budnik

Alternatywny podróżnik, zapalony bloger i geek technologiczny. Połączenie tych dziedzin sprawia, że w podróż przez australijski interior czy nowozelandzkie góry zabiera do plecaka drona, który pozwala mu przywieźć niepublikowane nigdzie wcześniej zdjęcia i oryginalne ujęcia wideo. Swoją duszę zaprzedał górom w północnym Pakistanie i tadżyckim Pamirze, które odkrywał podczas 4-letniej podróży lądowej przez Azję i Australię. Od wielu lat zaangażowany w aktywizację polskiego środowiska podróżniczego. Założyciel i obecnie współautor najstarszego, aktywnego bloga podróżniczego w Polsce – LosWiaheros.pl. Nominowany do Travelerów 2010 i Kolosów 2013. Zwycięzca konkursu Blog Roku w kategorii Podróże i Szeroki Świat w 2007 roku. Zawodowo licencjonowany pilot drona w firmie CrazyCopter.pl specjalizującej się w fotografii lotniczej i wideo z drona. Łącząc od lat pracę zdalną i podróże stara się promować styl życia określany Cyfrowym Nomadyzmem.

Podobny tekst

Hangout On Air z Magdą Biskup wprost z Australii

Drugi telemost podróżniczy już za nami. Tym razem pogawędkę o życiu, pracy, marzeniach i przyjemnościach życia w Australii, ucięliśmy …

34 komentarze

  1. fajne zdjęcia

  2. fajne zdjęcia

  3. Cześć wybieram sie w listopadzie do sydney. Jak się stamtąd dostac do Parku Uluru? Samolotem pewnie tylko gdzie lotnisko najbliżej?

    • Jeśli masz mało czasu, to najlepiej samolotem Sydney0Uluru, ale pewnie na miejscu będziesz musiała wypożyczyć samochód lub wykupić wycieczkę, bo na nogach Uluru jest nie do zrobienia.

  4. Jako doświadczony podróżnik gratuluję świetnego artykułu i doskonałych zdjęć.

  5. „Różnica między ludźmi, którzy realizują swoje marzenia, a całą resztą świata nie polega na zasobności portfela. Chodzi o to, że jedni całe życie czytają o dalekich lądach i śnią o przygodach, a inni pewnego dnia podnoszą wzrok znad książki, wstają z fotela i ruszają na spotkanie swoich marzeń.” Wojciech Cejrowski

  6. Piękne zdjęcia. Pozdrawiam :)

  7. Musze zobaczyć to miejsce zanim wyzione ducha . Będąc w Australii nie mialam okazji tam dotrzec ale wierze ze sie jeszcze uda.

  8. Hejki Los Wiajeros.

    Dobry artykul.

    Jedynie chcialbym sprostowac kwiestie zwiedzania – autostopem sie da, jak najbardziej. Jada tam przeciez puste samochody, jedna jedyna droga. W ciagu jednego dnia bylem I pod Uluru, lacznie kilka godzin, potem Kata Tjuta, tam tez zrobilem caly pieszy szlak, no I wrocilem do Yulary. Czekanie pare minut.

    Ja spalem na dziko (moja druga noc w Australii po podrozy przez Azje, wiec szok cenowy), ale jest tam dormitorium – za $34 od osoby, nie tak zle.
    Poza tym jest tez oficjalny kemping, jeszcze tanszy.

    Pisze to dlatego, aby zachecic innych, ze nie jest tak zle, tanio tez sie da.,

    Uzdrawiam

    Michal

  9. No wlasnie udalo mi sie doczytac ze ten temat… przechodza tam czy sie przecinaja 2 linie energetyczne swiata…I o ile dobrze pamietam nic co zostanie zabranie z tamtad nie pasuje do energi w innym miejscu na ziemi wiec powoduje rozne anomalie….wpadl mi o tym naukowy swietny artykul…cos ze te energie tworza wir wokol ktorego jest tak silne pole energetyczne ze jest to nawet wyczuwalne przez ludzi….ale Ty tam byles,”wluczegowales”i co ?,poczules cos?

    • Ciężko stwierdzić. Czułem na pewno ekscytację, ale bardziej miejscem, tym że udało mi się tam dojechać. No ściemniałbym mówić, że ciało mi wibrowało, hehe… Bardziej poruszyły mnie te wszystkie listy przesłane na przestrzeni kilkudziesięciu lat, przez ludzi z całego świata.
      Wiesz, mały czakram podobno jest też na Wawelu w Krakowie. Tak twierdzą ezoterycy z Polski. Tutaj więcej, szczególnie w opisie wideo => https://www.youtube.com/watch?v=fAGDzIRumz8

    • To juz wiem dlaczego zawsze tak dobrze sie tam czulam;-)…..przed laty bywalam regularnie co roku w miescie Kraka I Wawel byl moim ulubionym tam miejscem…
      A tak serio to musze poszukac tego artykulu bo byl ciekawy….mysle ze w duzej mierze to kwestie wiary w takie „cuda” aczkolwiek mocno zastanawiajace jest to cale zjawisko pecha po zabraniu kamieni z terenu parku…..

    • Ja osobiscie wierze w takie moce…choc golym okiem sa niewidoczne….

  10. Dzieci w Finlandii uczą się o Uluru, następnie wykonują kreatywne, własne wizje tejże „skały” już w zerówce…od tego czasu słyszę o konieczności odwiedzenia Australii :)

  11. czytalam o tych przypadkach :) tym razem do Uluru nie dotarlam, ale kiedys sie uda :) dla mnie juz jest magicznym miejscem :) A poza tym niedaleko Alice Springs jest The Kangaroo Sanctuary Alice Springs :D tam musze dotrzec :)

  12. Kiedy byliście tam? Nie widziałam nic na snapie :-(

  13. Też czytaliśmy o tych „czarach”. Niby w takie rzeczy nie wierzymy, ale na wszelki wypadek nic stamtąd nie wzięliśmy, a na górę nie weszliśmy. :]

  14. Wschód słońca przy Uluru to mistyczne przeżycie. Będąc tam, trzeba to koniecznie zobaczyć. Słowami trudno to opisać..Już to jedno jest warte podróży do Australii…

    • Witam Andrzeju.
      Wybieram się z rodziną do odwiedzenia Uluru i Kata Tjuta we wrześniu. Chcemy zwiedzać te miejsca indywidualnie, żeby wyszło taniej. Czy oprócz opłaty za wjazd do Parku są jeszcze jakieś inne opłaty ?

  15. Świetnie się Ciebie czyta . Pozdrawiam

  16. Hej, planujemy z mężem w styczniu podróż samochodową po Australii, m.in. chcemy odwiedzić Uluru. Czy rzeczywiście w styczniu jest tam tak gorąco, że niektórzy odradzają wizytę tam. Będę wdzięczna za poradę.

    Pozdrawiam

    • Hej :)
      Może być gorąco to fakt, choć to pojęcie względne :D Ja akurat mogę powiedzieć, że jest gorąco gdy jest ponad 30 stopni, więc… hmmm…
      Nawet jeśli będzie spiekota, nie odpuszczajcie Uluru. To świetne miejsce. Ma swoją specyficzną atmosferę i energię. Poza tym pod samą skałą jest bardzo ciekawe centrum informacyjne, z którego wiele można się dowiedzieć o żyjących tu kiedyś Aborygenach.
      Zaopatrzcie się w kapelusze, siatki chroniące od much, krem z dużym filtrem, albo lekka koszula z długim rękawem, duuuuużo picia i dacie radę :)

  17. 2,5868776607328104458293769153735e+51…,
    2,6341563329133089401252617454456e+144…,
    1,2899040581309526416276774967726e+255…,

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *