Tanio i długo vs drogo i krótko – czyli jak Wy to robicie, że stać Was na kilkuletnią podróż?

Jedną z koronnych zasad taniego podróżowania jest brak pośpiechu. Wiele osób powie: „Jak już jestem w Azji lub gdzieś na drugim końcu świata to chcę zobaczyć jak najwięcej”.

Ja odpowiem tak: „Proszę bardzo. To Twój wybór, ale Ty też za to płacisz i nie pytaj mnie potem, skąd ja mam pieniądze na kilkuletnią podróż. Nie da się podróżować szybko i tanio.” NIE DA SIĘ! Da się za to podróżować powoli i tanio, nawet bardzo tanio…

Podróż bez pośpiechu to nasza żelazna zasada, której staramy się nigdy nie łamać. Sprawdza się ona zarówno w sferze organizowania transportu, szukania noclegów czy też ogólnie tempa podróży, które jest mniej męczące. Zrozumiesz to tylko wtedy, gdy naprawdę spróbujesz podróżować powoli bez pośpiechu i bez konkretnego celu. Już nigdy nie będziesz w tej grupie osób, które zadają nam pytanie: „Skąd Wy do diabła macie na tę kilkuletnią podróż pieniądze?” Te osoby pytają w ten sposób, bo podróż kojarzy im się tylko i wyłącznie z wydawaniem pieniędzy na każdym kroku. My zaś po prostu nie wydajemy ich dużo. Przez kilka dni czasem w ogóle nic nie wydajemy poza kilkoma dolarami na jedzenie.

Planując wakacje, wczasy czy dłuższą podróż wpadasz zwykle w pułapkę, gdyż chcesz zobaczyć jak najwięcej. Ile razy czytałem na różnych blogach, że „podróżować będziemy bez pośpiechu” a potem w relacjach już gdzieś na dalszych podstronach można przeczytać, że „niestety przepłaciliśmy za busa z miejsca x do y, bo nie było innej opcji, a nam się spieszyło i nie mogliśmy czekać lub negocjować lepszej ceny. Potem na domiar złego nie mogliśmy znaleźć taniego spania, bo dotarliśmy gdzieś późno i wszystko było zarezerwowane. Czyż to nie klasyka?

No tak, ale gdzie Wam się tak spieszyło powinienem zapytać? Mieliście podróżować bez pośpiechu, czyż nie? Dlaczego chcecie zobaczyć wszystko w okolicy i naginacie ramy swojego programu podróży do granic możliwości?

Problem tkwi w naszych głowach i pragnieniu poznania nowego. Znudzeni życiem w Polsce, zakreślamy w przewodniku (jadać tramwajem lub autobusem z i do pracy), co chcemy zobaczyć w danym kraju. Nakręcamy się i docierając na miejsce głodni przygody wpadamy w kanał podróżniczy i gnamy przed siebie. A jeszcze to, jeszcze tamto! Ile razy Ci się to przytrafiło?

Kontrargumentem na te wywody może być odpowiedź: „Ja pracuję cały rok na to, aby wyjechać na trzy tygodniową podróż i chcę zobaczyć jak najwięcej”. Tak, ok. Masz do tego prawo, ale w tym wypadku ZAPOMNIJ o naprawdę tanim podróżowaniu. Połączenia z miejsca do miejsca musisz mieć zgrane i brać każdą opcję, nawet jeśli nie jest tania. Nic się na to nie poradzi. Będąc w Azji Południowo-Wschodniej spotykaliśmy osoby, które w 3-4 tygodnie robią trasę od Hanoi w Wietnamie przez Kambodżę, Laos i kończąc w Tajlandii. W każdym z tych krajów można spędzić co najmniej miesiąc i to lekko!

Gdy zaczynałem podróżować też zakreślałem w przewodniku dużo za dużo miejsc w stosunku do czasu jakim dysponowałem. W 2005 rok przejechałem lądem z Polski przez Rosję, Mongolię i Chiny. Zrobiłem ogromną pętlę po Chinach i też lądem wróciłem do Polski – to wszystko w 10 tygodni. Nie wiem, jak mi się to udało? Czas był wyliczony, plan ustalony przed wyjazdem i nie dużo się zmienił.

Dopiero po powrocie do kraju zdałem sobie sprawę z mojego błędu. Dużo więcej przyjemności miałbym z odwiedzonych miejsc, gdybym podzielił tę podróż na dwie: Syberia i Mongolia na dwa miesiące i Chiny na kolejne dwa miesiące w następnym roku. Wtedy jeszcze studiowałem, więc na podróże miałem tyle czasu ile wolnego między studiami. Dziś w życiu bym czegoś takiego już drugi raz nie zrobił.

Rozumiem doskonale, że nie każdy przecież może sobie pozwolić na roczną podróż. W polskich warunkach trzy miesiące to już sporo. Jeśli ktoś wybiera się na rok, to zwykle jest to podróż dookoła świata, zostawienie pracy i podróżowanie z oszczędności. Roczne RTW już sugeruje jednak, że ta podróż będzie szybka, bo jak do cholery można objechać świat dookoła w rok i się nie spieszyć? NIE DA SIĘ i nie czarujmy się tutaj, że jest inaczej.

Czy nie lepiej wyjechać na rok tylko do Australii? Ten kraj jest wielkości Europy i po spędzeniu tam 9 miesięcy jestem pewien, że spokojnie mógłbym spędzić tam kolejny rok i miałbym co robić. Tylko czy ja mogę poszczycić się 20 krajami odwiedzonymi w ciągu jednego roku. Niestety nie mogę i w takich statystykach przegrywam z kretesem. Ktoś kto robi roczne RTW i ledwo zipie, aby zdążyć na kolejny samolot w statystykach jest na pewno lepszy od nas, ale nie w tanim podróżowaniu.

Gdy masz mniej napięty program oszczędzasz na:

• przejazdach
• noclegach
• jedzeniu

…bo wszystko możesz zrobić na luzie, przemyśleć, poszukać korzystniejszej opcji. Zostać tutaj dłużej, tam podjechać autostopem bez pośpiechu. Nie raz kierowcy fundują obiad – standard w krajach Bliskiego Wschodu, gdzie słowo gościnność ma gigantyczny większy wymiar w stosunku do tego, co znamy w Polsce.

Poza tym, a chyba od tego powinienem zacząć, w końcu zauważasz ludzi i zatrzymasz się przy nich, porozmawiasz, wypijesz setną tego dnia herbatę w Nepalu lub pięćdziesiątą słodką jak karmel kawę w Laosie – wszystko za darmo. Do tego widzisz, jak żyją w tych krajach zwykli ludzie. Podróże to nie tylko zabytki, spektakularne miejsca stworzone przez naturę, ale też babcia na targu sprzedająca banany, bawiące się dzieciaki na plaży, rybacy wypływający w środku nocy na połów i wracający kilka dni później.

Ilu z Was słyszało o kimś, kto podczas swojej podróży wypłynął z rybakami na kilkudniowy połów?
– Co??? Przecież szkoda na to czasu…
– Hmm… zdziwiłbyś się!
– Przecież nie zjem rano grzanek z kawą. Nie wypiję w południe zimnego koktajlu owocowego. Kto zrobi mi popołudniu masaż? Kto sprawdzi maila i Facebooka? I nie pójdę się wieczorem napić piwa?? Budnik, nie wiesz co dobre w podróży. Twoje podróże muszą być nudne!
– To prawda, są szalenie nudne i dobrze mi z tym, bo już ponad dwa lata podróżuję i zanudziłem się będąc 9 miesięcy w Australii, większość czasu spędzając gdzieś w buszu.

Ty decydujesz, jak podróżujesz, ale kuźwa nie pytaj mnie potem skąd biorę pieniądze na moje długie podróże – ja ich po prostu nie wydaję tak szybko jak Ty.

Na połów ryb bierzemy wodę, trochę ryżu i jemy przez kilka dni ryby, które są za darmo. Mamy świetną zabawę i wrażenia, których ani Martyna Adventure ani Logos, ani Podroże z Panem Zbyszkiem znanym podróżnikiem mi nie zapewnią, bo żadna z tych firm nie wsadzi Cię na przeciekającą łódkę!

Zaś jak wracamy do wioski to przez kolejne 3 dni wszyscy rybacy zapraszają do swoich domów – wspominamy, śmiejemy się, jemy i śpimy za darmo, a Ty nad ranem jedziesz na lekkim kacu na lotnisko w Bangkoku, skąd łapiesz samolot do Polski i znów sobie myślisz: „Następne wakacje dopiero za rok, ale te mi się należały, bo ciężko pracowałem”.

 

W Azji często lokalni na dworcach mawiają do nas:

– Ty masz pieniądze, a my mamy czas. Płacisz za bilet tyle, ile ja chcę albo zostajesz tutaj.

– A jedź w cholerę. Ktoś na pewno podwiezie mnie za darmo.

– Ale nie będziesz na czas. 

– Ja mam dużo czasu i nigdzie mi się nie spieszy. Właśnie dlatego nie będziesz ze mnie zdzierał 2 razy więcej niż powinieneś. Do zobaczenia na miejscu!

– OK, ok! Dawaj plecak, wsiadaj! 

– Dziękuję. Chcesz kawałek placka z orzechami?

– A chętnie, a macie ochotę na kawę z mlekiem przed wyjazdem?

– A chętnie. A tak przy okazji. Jestem Andrzej, a to Alicja.

– Jestem Rahim. Przepraszam, że tak Was potraktowałem.

– Spoko. Takie życie. To co z tą kawą? Placek jeszcze ciepły.

 

Wszystkim Wam życzę, abyście choć raz wyruszyli w podróż bez zegarka na dłoni. To genialne uczucie i już nigdy nie zapytacie, skąd brać na to pieniądze…

Przeczytaj pozostałe teksty z kategorii Prywatnie o pieniądzach w podróży

Podobał Ci się tekst? Jeśli sądzisz, ze Twoi znajomi mogą uznać go za użyteczny – kliknij jeden z poniższych przycisków. Dzięki :)